معنی بیابان بر - جستجوی لغت در جدول جو

بیابان بر(اَ زَ)

لغت نامه دهخدا

کسی که در بیابان ها می گردد، کسی که در بیابان زندگی می کند، چادرنشین

(مَ)

آنکه در بیابان بمیرد و احوالش کسی را معلوم نشود. (آنندراج). هلاک شده در بیابان. (آنندراج) (ناظم الاطباء) :
در جهان یا رب بیابان مرگ باد
هرکه ما را رهنمون کس کند.
ملافوقی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

بیابان گرد

(اَ سَ)

کسی که در بیابان زیست میکند. صحراگرد باشد. بدوی. چادرنشین:
کرد صحرانشین کوه نورد
چون بیابانیان بیابان گرد.
نظامی

لغت نامه دهخدا

بیابان باش

(اَ زَ)

آنکه در بیابان زندگی کند، (یادداشت بخط مؤلف)، بدوی، (بحر الجواهر)، کسی که در بیابان منزل دارد: تازیان بیابان باش، اعراب بدوی، (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا